Διαχωρισμός ήχων στον κινηματογράφο (Θ)

Ο κινηματογραφικός ήχος κάνει πολλά περισσότερα από το φέρνει τους διάλογους στο αυτί μας. Μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική, χωρική και φυσική εμπειρία για τον θεατή. Υπηρετεί την αφήγηση, δημιουργεί κλίμα, επιβάλλει συναίσθημα και βοηθά να δημιουργηθεί το όραμα του σκηνοθέτη.
Οι ήχοι στον κινηματογράφο χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες σύμφωνα με την αφηγηματική τους χρήση: Διηγητικοί και έξω-διηγητικοί ήχοι.
Διηγητικοί ορίζονται οι ήχοι που ανήκουν στη διήγηση. (Πρόζες ηρώων, ήχοι περιβάλλοντος, μουσική που δικαιολογείται από τον χώρο...)
Έξω-διηγητικοί ορίζονται οι ήχοι που δεν ανήκουν στη διήγηση της ιστορίας, αλλά στον αφηγηματικό ιστό. (Συνήθως η φωνή του αφηγητή, μουσική που δεν δικαιολογείται από τον χώρο...)

Οι ήχοι στον κινηματογράφο χωρίζονται επίσης σε τρεις βασικές κατηγορίες σε σχέση με τη θέση τους στο χώρο.
Ήχος on ή εντός κάδρου ορίζεται ο ήχος που βρίσκεται μέσα στο κάδρο της εικόνας και βλέπουμε ή αντιλαμβανόμαστε την πηγή εκπομπής του.
Ήχος εκτός κάδρου ορίζεται ο ήχος του οποίου δεν βλέπουμε την πηγή εκπομπής, αλλά δικαιολογείται άμεσα από τη διήγηση. (ήχος πόρτας που κλείνει, βροχή στον περιβάλλοντα χώρο, κλπ)
Ήχος off ορίζεται ο ήχος του οποίου δεν βλέπουμε την πηγή εκπομπής, συνήθως δεν δικαιολογείται από τη διήγηση και τον ακούει ο θεατής και όχι ο ήρωας ή οι ήρωες.